Franse vedette komt terug op halve finale tegen België en vertelt waarom hij in tranen uitbarstte: "Ook de woorden van Courtois hebben me hard geraakt"

10 juli 2018. De dag waarop de WK-droom van de Rode Duivels in Rusland aan diggelen werd gekopt door Samuel Umtiti. Frankrijk was België gedurende 90 beklijvende minuten in Sint-Petersburg de baas. Feest bij 'Les Bleus', ontgoocheling bij de Belgen. Eén man trok na de wedstrijd de camera's naar zich toe. Een tot tranen toe bewogen Antoine Griezmann. 

"Het laatste fluitsignaal betekende voor mij dat het binnen was. We waren na de wedstrijden tegen Peru (groepsfase, red.) en Argentinië (achtste finale, red.) beginnen geloven in de wereldtitel, maar pas na de wedstrijd tegen de Rode Duivels wisten we dat we wereldkampioen zouden worden. Het is net daarom dat ik me na de halve finale op mijn knieën gooide en begon te wenen. Mijn ploeggenoten kwamen vertellen dat er ons wel nog een wedstrijd restte, maar voor mij was het duidelijk. De wedstrijdaanpak tegen België zou ons ook in de finale de wereldtitel opleveren. De stress viel weg. Ik was gelukkig."

En laat die wedstrijdaanpak nu voer geweest zijn voor veel kritiek. Frankrijk was de Rode Duivels de baas dankzij een sterke organisatie. Ook professioneel spel in de slotfase, zoals dat dan heet, stelde de zege veilig. Tijdrekken volgens Courtois en co. Eden Hazard liet zich zelfs verleiden tot de uitspraak: "Liever derde met België dan wereldkampioen met dit Frankrijk." 

Reacties die Griezmann wel kon verstaan. "De Belgische reacties na de wedstrijd vormden geen grote bron van ergernis. Ik zou me ook zo voelen, eerlijk gezegd. Je speelt een aanvallende wedstrijd tegen een verdedigend sterk team. Dat team geeft op de koop toe weinig kansen weg en als dat dan toch gebeurt, pakt de keeper uit met een wereldsave. Om dan te verliezen met een kopbalgoal... En die ploeg begint dan weer te verdedigen... Dan, zou ik inderdaad zo reageren. (proest het uit). Neen, serieus. Vooral de woorden van Courtois hebben me geraakt. Hij heeft zelf op die manier gespeeld onder Diego Simeone bij Atlético. Hij kroonde zicht met dat type voetbal verdorie tot kampioen van Spanje."

"Ik denk ook dat ik tegen België mijn beste wedstrijd van het toernooi heb gespeeld. Ik speelde goed tussen de lijnen en dat zorgde voor problemen bij de tegenstander. Of dit mijn beste seizoen is? Ja, zeker op vlak van prijzen. In andere seizoenen scoor ik meer, maar nu waren de doelpunten belangrijker. Het is dan ook jammer dat er ondanks de WK-overwinning geen Fransman bij de laatste drie genomineerden voor de Gouden Bal is. Persoonlijk had ik mezelf wel bij de favorieten gezet. Ik weet niet wat ik nog meer zou kunnen doen om mee te dingen voor die prijs. Als individuele prijs is de Gouden Bal het summum, maar er kan er maar eentje winnen."

Dit weekend ruilen we het competitievoetbal eventjes in voor een interlandbreak en het is niet enkel bij de Rode Duivels dat de nieuwkomers 'ter ontgroening' een lied moeten zingen. Waar Hans Vanaken bij ons nog aangaf voor 'Het is een Nacht' van Guus Meeuwis te gaan, gooide Benjamin Lecomte het bij Frankrijk over een heel andere boeg. 

De doelman van Montpellier vond er niet beter op om zijn debuut bij de wereldkampioen luister bij te zetten met 'Bella Ciao', de hit uit de razendpopulaire serie 'La Casa de Papel'. Een uitstékende keuze zo bleek: net nadat hij zijn lied had aangehoffen, barstte prompt een feest los aan tafel.  Enkel de bedeesde N'Golo Kanté, net rechts naast de protagonist, voelde zich toch ietwat ongemakkelijk bij de taferelen die zich voltrokken... 

't Was trouwens niet de eerste keer dat Kanté opviel door zijn verlegenheid. Zo was hij net na de gewonnen wereldtitel een van de gespreksonderwerpen op Twitter omdat hij de festiviteiten net iets anders beleefde dan zijn ploegmakkers.